ZUINGLIUS Ulricus

ZUINGLIUS Ulricus

natus in pago Wildhaus, in Toggiis, honestô inter suos locô, A. C. 1484. in Helvetia, Reformator Ecclesiae Tigurinae. Tiguri primam contionem habuit, A. C. 1519. et Euangelium secundum Euangelium enarrare coepit. Kal. Ian. Lavaterus, de Cometis: cum in Saxonia ministeriô Lutheri reformatio coepit. Bernardo Samsoni, Franciscano Mediolanensi, a Leone X. in Helvetiam misso Indulgentiarum praeconi, eôdem tempore, quô idem in Germania munus Ioh. Tezelio demandatum fuerat, strenue se opposuit: adiutus in eo ab Hugone quoque Episcopo Constantiensi. Primum A. C. 1525. edidit Commentarium, de vera et falsa religione, Francisco I. Gall. Regi inscriptum. Item tractat. de S. Cena, in quo tropum in verbis S. Cenae ex S. Scriptura defendit. Eôdem annô, abolitis veteris Missae ceremoniis, primum Tiguri celebravit Cenam Domini, die 23. April. secundum institutionem Domini etc. Porro contra Anabaptistas, Fanaticosque magno cum successu disputavit. Obiit, in praelio, contra Quinquepagicos, cui, ut Pastori, ex legibus urbis, illum interesse necesse erat, A. C. 1531. aetat. 48. Ministerii Tigurini 12. Ultima morientis vox fuit: Ecquid hoc infortunii? Age, corpus quidem occidere possunt, animam non possunt. Myconius in vita eius Cadavere eius ab hostibus flammis traditô, cor exuri non potuit, Thuan. Histor. l. 1. Ei successit Henricus Bullingerus.

Cor zelô accensum divinô, et Numme fervens

Pruna favilliferi non cremat ulla rogi.

Vide quoque in voce Ulricus Zuinglius.